اومدم بنویسم خیلی شبیه حیوونها هستی اما …

وقتی یاد نجابت اسب افتادم

وقتی یاد وفاداری سگ و اون نگاه مهربونش افتادم

وقتی یاد نهنگ افتادم که به جفتش تا آخر عمرش وفادار می مونه

وقتی یاد شیر افتادم که اگر گرسنه نباشه ، شکار نمی کنه

وقتی یاد قو افتادم که غرورش رو خیلی دوست داره

وقتی یاد مرغ عشق افتادم که بدون جفتش میمیره

به خودم گفتم خیلی نامردیه تو رو به حیوون تشبیه کنم

کاش ما آدما هم مثل گربه ها با چند لحظه بو کشیدن ،

میفهمیدیم که هر آشغالی ارزش وقت گذاشتن نداره . . .

گریزانم از این مردم که با من 

به ظاهر همدم و یکرنگ هستند 

... ... ولی در باطن از فرط حقارت 

به دامانم دوصد پیرایه بستند 

از این مردم که تا شعرم شنیدند 

... به رویم چون گلی خوشبو شکفتند 

ولی آن دم که در خلوت نشستند 

مرا دیوانه ای بدنام گفتند 

دل من. ای دل دیوانه ی من 

که می سوزی از این بیگانگی ها 

مکن دیگر ز دست غیر فریاد 

خدا را. بس کن این دیوانگی ها را ...!!

خسته شدم از بس چشم به در دوختم

 نامه هام نداي دوست داشتنت رو ميدند

از بس اسمتو صدا کردم ديواره اسمتو بلد شدند

از بس گريه کردم اشکي براي چشمام نمونده

از بس داد زدم صدام گرفته تو رو روز و شب صدا

 مي کنم شايد روزي ببينمت شايد روزي حست

 کنم شايد بتونم ببوسمت

شايد روزي برات بميرم

دهانم پُر از حرف است، حيف با دهان پُر نبايد سخن گفت

من بی تو شعر خواهم نوشت! تو بی من چه خواهی کرد؟ اصلا یادت هست که نیستم؟!!